Stop geweld tegen vrouwen: In The Pacific heeft 60% van de vrouwen te maken met fysiek of seksueel geweld

The Pacific: Hoe vaak komt geweld tegen vrouwen voor? Hoe vaak komt, geweld tegen vrouwen in het nieuws, en hoe vaak worden er wetten aangenomen die vrouwen beschermen tegen geweld?

Volgens de Wereld Gezondheid Organisatie liggen de cijfers van vrouwelijke slachtoffers van geweld wereldwijd tussen de 20 en 50%. Het is onmogelijk om me hier aantallen bij voor te stellen, om tot me door te laten dringen om hoeveel  miljoenen vrouwen het gaat. Wel zou ik me voor kunnen stellen dat de televisie bijna geen ander nieuws meer zou brengen en dat de kranten pagina’s te kort zouden komen om verslag te doen van zoveel geweld, verder zou ik me dan ook kunnen voorstellen dat de EU naarstig naar oplossingen zou zoeken en dat de Nederlandse regering, nu we voor een half jaartje voorzitter zijn, geweld tegen vrouwen tot speerpunt zou maken. 

Als ik in aanmerking neem hoeveel ophef er in Europa is nu er duizenden vluchtelingen hier een veilig heenkomen zoeken, hoeveel nieuwsuitzendingen en kranten ermee gevuld worden, zou ik me dus kunnen voorstellen dat het feit dat miljoenen en miljoenen vrouwen jaarlijks te maken krijgen met geweld  elke dag voorpagina nieuws is. Maar niets is minder waar. Het lijkt wel of geweld tegen vrouwen in Nederland niet voorkomt, we horen of zien er niets van in de media. Ook uit Europa komen geen alarmerende berichten op de nieuwjaarsnacht in Keulen na.

Ik zou me kunnen voorstellen dat het feit dat miljoenen en miljoenen vrouwen jaarlijks te maken krijgen met geweld elke dag voorpagina nieuws is. 

Ik had dus gewaarschuwd kunnen zijn toen ik vanmiddag Conferenceroom 11 binnenliep om te luisteren naar een "side event" over "Ending Violence Against Women, the key to realising SDG’s in the Pacific"(red: SDG: Sustainable Development Goals). Want wat wist ik eigenlijk over geweld tegen vrouwen in the Pacific? Ik herinner me dat ik een aantal jaren geleden in de krant las dat een Nederlandse vrouw in Nieuw Zeeland was verkracht en dat haar echtgenoot gedwongen werd toe te kijken. Diezelfde krant vermelde dat bestuurders van Nieuw-Zeeland meteen hun oprechte excuses hadden aangeboden. Geweld tegen vrouwen kwam in Nieuw-Zeeland zelden voor, zo eindigde het krantenartikel. Men noemde de verkrachting een ernstig incident.

Het voorzitterschap van de side event was in handen van Yoshiko Capelle, vertegenwoordigster van de Pacific Youth Council and Pacific Women Advisory Board. Ze gaf geweld tegen vrouwen in the Pacific in enkele verschrikkelijke voorbeelden en kille cijfers weer en eindigde de inleiding met de uitkomst van recente studies naar geweld tegen vrouwen. Hieruit blijkt dat 60% van de vrouwen uit o.a. de Fiji-eilanden, Kiribati, Papoea-Nieuw-Guinea, de Salomoneilanden en Vanuatu “had experienced physical and/or sexual violence “ Ze vroeg om een minuut stilte om vrouwen die slachtoffer zijn van geweld te herdenken.

Na deze opening kwamen de diverse leden van het forum met hun inbreng:

•           De Australische ambassadrice voor vrouwen en meisjes, Natasha Stott Despoja, sprak over  “partnering” ten einde geweld in de Pacific te voorkomen en de SDG’s te realiseren.
•          Lanieta Tuimabu, vertegenwoordigster van het platform voor gehandicapten gaf inzicht in de problemen waar gehandicapte meisjes en vrouwen in de Pacific mee geconfronteerd worden. Allerlei vormen van geweld vormden daarbij geen uitzondering.
•          Directeur van het ministerie voor vrouwen van Nieuw-Zeeland,  Jo Cribb, ging uitvoerig in op de samenwerkingsverbanden, die in 2012 leidden tot “the Pacific Leaders Gender Equality Declaration”.
•           Ofa Guttenbeil Likiliki Levuka, vertegenwoordigster van het “Network Pacific Violence Against Wormen” gaf in tweemaal tien punten aan met welke zaken men zeker rekening moest houden en welke zaken men absoluut achterwege moest laten bij het aanpakken van geweld tegen en het opvangen van mishandelde vrouwen. De zaal was stil tijdens haar betoog, niemand maakte meer aantekeningen en het applaus was groot na afloop. 

           Ofa beloofde ons haar speech met punten toe te sturen, die houden jullie zeker van mij te goed. Een van de punten die ze naar voren bracht wil ik hier nog graag met jullie delen. Ofa gaf aan dat er  hard gewerkt was aan het creëren van goede opvangcentra voor mishandelde vrouwen. Iedere medewerker van zo’n centrum, van interieurverzorgster, telefoniste, verpleegkundige tot psychologe of medewerkster technisch onderhoud, allen worden van tevoren uitvoerig geschoold in het opvangen van vrouwelijke slachtoffers van geweld. Ofa, en met haar de andere panelleden, en ondergetekende, is ervan overtuigd dat deze aanpak, het serieus nemen van  en zorgen voor de beste opvang van vrouwen die geconfronteerd worden met geweld een bijdrage levert aan lichamelijk en psychisch herstel.

      Zoveel vrouwen die op alle mogelijke manieren werken aan het bieden van veilige onderkomens voor mishandelde vrouwen, die geweld proberen zichtbaar te maken, aan te kaarten, neer te leggen in verdragen, die er tegen demonstreren. Ik heb er vandaag een aantal van gezien. Vrouwen uit the Pacific.

Willo Buskes van Hoeckel, Wilpf Nederland.